Μια ανοιξιάτικη μέρα ο Δίας, γοητευμένος από την ομορφιά της Ευρώπης, μεταμορφώθηκε σε ταύρο, απήγαγε την όμορφη Ευρώπη και τη μετέφερε στη Δικταία σπηλιά στην Κρήτη, όπου με μορφή όμορφου αετού ζευγάρωσε μαζί της. Έτσι από αυτή την ιερή ένωση γεννήθηκαν τρεις γιοι: ο Μίνωας, ο φημισμένος βασιλιάς της Κρήτης, ο Ραδάμανθος, ο σοφός νομοθέτης και ο Σαρπιδώνας, ο πρώτος βασιλιάς της Λυκίας.
Όσο η Ευρώπη, απολάμβανε την εύνοια του Δία, ο Αγένωρας κάλεσε τους γιούς του και τον εγγονό του (ή γιο)Θάσο. Τους διέταξε να ψάξουν παντού για την αδερφή τους και να μην επιστρέψουν χωρίς αυτήν. Ο Φοινίκιος κατευθύνθηκε προς νότο, σε αντίθεση με τον Κίλικα που πήγε βόρεια, φτάνοντας σε μια εύφορη περιοχή όπου αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς: από τότεη περιοχή φέρει το όνομά του: Κιλικία. Ο τρίτος γιος , ο Κάδμος, αφού περιπλανήθηκε στα ελληνικά νησιά, συνέχισε την έρευνά του στην ηπειρωτική Ελλάδα. Επισκέφθηκε το μαντείο του Απόλλωνα στους Δελφούς, συμβουλεύτηκε την ιέρεια Πυθία, αλλά και πάλι δεν κατάφερε να βρει την Ευρώπη. Αφού διέσχισε τη Φωκίδα, έφτασε στη Βοιωτία όπου έχτισε μια ακρόπολη με το όνομά του, την Καδμία. Κάτω από την ακρόπολη ίδρυσε μια πόλη με ευρείες διόδους, που την ονόμασε Θήβες.
Όσο αναζητούσε την Ευρώπη, ο Θάσος, έφτασε σε ένα νησί έξω από τη Θράκη. Γοητευμένος από το υπέροχο κλίμα και την άφθονη βλάστηση και μη μπορώντας να επιστρέψει χωρίς την Ευρώπη, εγκατέλειψε την αναζήτησή του και εγκαταστάθηκε στο νησί, που από τότε φέρει το όνομά του. Ο Ηρόδοτος, ο μεγαλύτερος ιστορικός της αρχαιότητας, είναι κατηγορηματικός σε αυτό το θέμα. Λέει πως το «νησί ονομάστηκε έτσι μετά τον Θάσο της Φοινικίας». ( Ηροδότου ιστορίες, 6. 47.1)
Παρ’όλα αυτά, υπάρχουν και άλλες και ίσως πιο έγκυρες πηγές σχετικά με την προέλευση του ονόματος του νησιού. Κάποιοι αρχαίοι ποιητές και συγγραφείς αναφέρουν τη Θάσο ως «Αέρια», για το δροσερό καλοκαιρινό αεράκι, «Αιθρία» για τον πεντακάθαρο ουρανό της, «Χρυσή» λόγω του χρυσού από τα χρυσορυχεία της ή « ακτή της Δήμητρας» για τα άφθονα και εξωτικά φρούτα της. Σύμφωνα με μια διαφορετική πηγή, η ετυμολογία του ονόματος «Θάσος» σχετίζεται με τη λέξη «Δροσιά» λόγω των άφθονων δασών στο νησί.
Ένας άλλος μύθος (ο οποίος προφανώς επινοήθηκε από τους κατοίκους του νησιού της Πάρου μετά την κυριαρχία τους στη Θάσο), αναφέρει πως ο Ηρακλής δώρισε τη Θάσο στον Σθένελο και τον Αλκαίο, τους δύο γιους του βασιλιά Ανδρόγεου της Πάρου.
Θρησκεία: Η θρησκευτική πίστη των Θασιτών, όπως και όλων των αρχαίων Ελλήνων, επικεντρωνόταν στους δώδεκα θεούς του Ολύμπου. Ωστόσο, ο προστάτης του νησιού ήταν ο Ηρακλής, ο μυστικός θεός που ίσως να μην έχει τις ρίζες του στον Έλληνα ημίθεο Ηρακλή αλλά στον θεό των Φοινίκων Μελικέρτη. Διατηρούνταν ειδικές τιμές για το θεό της θάλασσας, Ποσειδώνα και για τη θεά του κυνηγιού Άρτεμη.
Ο Διόνυσος, ο θεός του κρασιού, μαζί με τους Σατύρους του, τους Σειληνούς και τις Μαινάδες ήταν στις οργιαστικές ιεροτελεστίες. Εορτάζονταν τα μυστήρια της Δήμητρας, που ήρθαν στη Θάσο από την παριανή ιέρεια Κλεόβια. Υπήρχαν επίσης και άλλες ειδικές γιορτές του Πυθίου Απόλλωνα, ο χιονώδης άσπρος ναός του οποίου άστραφτε στην ακρόπολη πάνω από την πόλη.
"η Θάσος «οφείλει» την ανακάλυψή της σε μια από τις πολλές ερωτικές περιπέτειες του Δία..."
|